Qatar is niet zonder controverse. Uiterlijk sinds de uitreiking van het WK 2022 worden we dagelijks gebombardeerd met nieuwe berichten over onwaardige arbeidsomstandigheden voor Indiërs, Pakistanen en Bengalen. Er zouden veel doden zijn gevallen en alleen omdat ze zwoegen om ervoor te zorgen dat de stadions op tijd klaar zijn en dat er in 2022 voldoende hotels beschikbaar zijn.
In 2017 zijn wetten gewijzigd en zijn de arbeidsomstandigheden humaan gemaakt. Er wordt nu vooral ’s nachts gewerkt bij koelere temperaturen. De arbeiders worden eerlijker betaald. Een kleine stap in de goede richting.
Het land doet er alles aan om zijn imago te verbeteren
Veel van mijn vrienden zouden onder andere om deze redenen nooit naar Qatar gaan. Mijn ex-collega is zelfs onlangs naar Doha verhuisd. Net als zij ben ik nieuwsgierig en maak ik graag mijn eigen mening. Hand op het hart: welk land heeft helemaal gelijk? De VS, de Filippijnen of China? Reizen vormt en laat mij vaak totaal andere kanten zien dan die ons in de media worden getoond en overgebracht willen worden. Dus ik zei ja toen ik het verzoek voor je reis naar Qatar kreeg. Ik heb er geen spijt van. Want wat ik daar zag waren niet alleen open bewoners die altijd vriendelijk waren – ook wij vrouwen. Al hadden we zelf alleen contact met mannen.
Ik heb veel van hun tradities kunnen ervaren en onze gids Hameed, die geen Qatarees paspoort heeft maar hier is geboren, alles vragen wat ik wilde weten. Niet alleen over religieuze onderwerpen, maar ook over huwelijk, gezin en hoe het is om hier je eigen bedrijf te runnen. De Qatari’s zijn erg trots omdat alleen zij daadwerkelijk een paspoort hebben. Hameed is een Palestijn. Zijn ouders zijn geboren in Doha. Maar zelfs zij mogen geen Qatarees paspoort hebben dat andere “bonussen” zou opleveren, zoals een huis, gratis water en elektriciteit en andere dingen. Niet iedereen wil misschien de tradities begrijpen, maar ze moeten op zijn minst worden gerespecteerd. Mijn conclusie over de reis vind je aan het einde van dit artikel.
